Uit 'dit weekend' maart 2012. Fragment uit een verhaal over Wouter en Maria Ineke-Vos uit de Theemsstraat.
Na zestig jaar 'trouwden' Wouter (83) en Maria (85) Ineke op 18 maart 2012 voor de tweede keer. Maar het was pas de eerste keer dat Wouter naast zijn vrouw voor het altaar stond. ,,Op 19 maart 1952 trouwden we namelijk 'met de handschoen'. Niet ik maar mijn schoonvader stond naast Maria op het altaar", legt Wouter uit. ,,Ik had een volmacht laten opstellen door het consulaat in Durban, Zuid-Afrika, omdat ik als zeeman een vierjarig eerste contract had waarbij ik niet naar Nederland terug kon keren. En vier jaar is wel erg lang voor een verloofd stel. Ik vertrok 1 maart 1951 als vierde stuurman van het MS Straat Makassar, een nieuw vracht-/passagiersschip. Op de uitreis adviseerde de kapitein om een huwelijk met de handschoen aan te gaan, hij zou dan trachten bij de directie een goed woordje voor me te doen om eerder naar huis te mogen keren. Dat lukte, dus is was niet vier maar 'slechts' drie jaar van huis."
Door zijn leven als zeeman was Wouter ook later nog veel van huis, waardoor hij veel bijzondere dagen niet kon meemaken. ,,De geboorte van onze dochter en het geboorte en overlijden van ons tweede kind, feest- en verjaardagen, ons koperen en zilveren huwelijksfeest - ik was er niet bij. Alles gebeurde toen nog per brief of in bijzondere gevallen per telegram. Het was liefde op papier. Gelukkig had mijn vrouw veel werk aan allerlei sportactiviteiten. Zo was zij oprichtster en jarenlang ook voorzitter van atletiekvereniging Atmodes in Haarlem. Ook was ze betrokken bij de eerste trimclub in Nederland. In die hoedanigheid werd ze nog geïnterviewd door Eugenie Herlaar voor het Journaal."
Zie ook http://www.hae…oot/8740
Periode: 1950 - 1955
Na zestig jaar 'trouwden' Wouter (83) en Maria (85) Ineke op 18 maart 2012 voor de tweede keer. Maar het was pas de eerste keer dat Wouter naast zijn vrouw voor het altaar stond. ,,Op 19 maart 1952 trouwden we namelijk 'met de handschoen'. Niet ik maar mijn schoonvader stond naast Maria op het altaar", legt Wouter uit. ,,Ik had een volmacht laten opstellen door het consulaat in Durban, Zuid-Afrika, omdat ik als zeeman een vierjarig eerste contract had waarbij ik niet naar Nederland terug kon keren. En vier jaar is wel erg lang voor een verloofd stel. Ik vertrok 1 maart 1951 als vierde stuurman van het MS Straat Makassar, een nieuw vracht-/passagiersschip. Op de uitreis adviseerde de kapitein om een huwelijk met de handschoen aan te gaan, hij zou dan trachten bij de directie een goed woordje voor me te doen om eerder naar huis te mogen keren. Dat lukte, dus is was niet vier maar 'slechts' drie jaar van huis."
Door zijn leven als zeeman was Wouter ook later nog veel van huis, waardoor hij veel bijzondere dagen niet kon meemaken. ,,De geboorte van onze dochter en het geboorte en overlijden van ons tweede kind, feest- en verjaardagen, ons koperen en zilveren huwelijksfeest - ik was er niet bij. Alles gebeurde toen nog per brief of in bijzondere gevallen per telegram. Het was liefde op papier. Gelukkig had mijn vrouw veel werk aan allerlei sportactiviteiten. Zo was zij oprichtster en jarenlang ook voorzitter van atletiekvereniging Atmodes in Haarlem. Ook was ze betrokken bij de eerste trimclub in Nederland. In die hoedanigheid werd ze nog geïnterviewd door Eugenie Herlaar voor het Journaal."
Zie ook http://www.hae…oot/8740
Periode: 1950 - 1955