Waar je op de foto water ziet, daar staan mijn voetstappen. Als kind speelde ik tikkertje, hing rond met de andere kinderen uit de buurt en leerde daar als een 'straatschoffie' tennissen. Mijn ouders wonen nu nog in de Zocherstraat, de achtertuin grenst aan het plein.

Het mooie aan deze foto is, dat ik nu weet hoe het er vroeger uit zag. Zoals mijn vader vertelde. Hij heeft het wel 10 keer uitgelegd, maar dan nog moet je eigen voorstellingsvermogen het plaatje maken. Nu weet ik waar hij als kind langs het water liep naar school. De Kuyperschool (nu Willem van Oranjeschool), hij woonde toen met zijn ouders in de Reitzstraat.

Nu begrijp ik ook waar kinderen uit andere buurten de naam Conrad vandaan haalden. Net zoals wij het hadden over 'het Prikkie', waarmee we het Pretoriaplein bedoelden. De Conrad was dus het speelplein, grenzend aan het Paul Krugerpark (nu het Nelson Mandelapark). Dus de plek op de foto waar nu het water is. Later begreep ik wel dat de naam verwees naar een scheepswerf die hier ooit geweest was. Maar hoe en waar dan precies, dat wist ik niet.

Wat ook zo mooi is aan deze foto, is dat je op de achtergond, hoog boven de huizen uit, de Koningkerk ziet. De kerk waar mijn opa erg actief was. Elke zondag ging hij vanuit de Reitzstraat met zijn vrouw en 10 kinderen naar de dienst.
Later kwam ik er met mijn ouders.
De geur van de kerk, de sfeer van de dienst en de sfeer na de dienst beleef ik weer als ik de kerk zie.

De kerk roept veel herinneringen op. Zo keken wij vroeger thuis altijd door het raam op de kerkklok hoe laat het was. Daarom hadden wij geen klok in de huiskamer.
Ook nu, als ik de straat in rij of als ik bij mijn ouders thuis ben, blijft de kerk als een soort fantoom voor mij bestaan. Dan betrap ik mezelf erop dat ik op die klok wil kijken hoe laat het is. Maar dat kan niet. Want de kerk brandde af in 2003.




Jaar: 1930